ตอนที่ 2 บอยกูเกิ้ล
ย้อนกลับไปเกือบ 10 ปีก่อน สมัยที่ยังเป็นนักศึกษาประจำภาควิชา Broadcasting คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งย่านชานเมือง ซึ่งเวลาที่คุณนั่งรถไปเรียนแล้วเกิดหลับระหว่างทางขึ้นมาก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเลยมหาลัย เพราะก่อนถึงจะมีสิ่งหนึ่งที่ปลุกคุณให้ตื่นขึ้นเองเสมอ นั่นคือจมูกของเรานั่นเอง มันจะสามารถรับกลิ่นอันหอมสดชื่นเสมือนยืนอยู่ในทุ่งปลาเน่าในระยะอีก 500 เมตรก่อนถึงเส้นชัย คือใกล้ๆ มหาลัยจะมีโรงงานป่นกระดูกสัตว์อะไรสักอย่างนี่แหละ กลิ่นของมันเลยค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ ยิ่งช่วงหน้าฝนเนี่ยนะ เพิ่มไปคูณสอง เอาเป็นว่าใครเรียนที่นี่ทุกคนต้องได้สัมผัส
หลังจากผ่านการเป็นเฟรชชี่มาได้ 2 ปี ก็ได้มารู้จักกับบอย เพราะได้เรียน Section เดียวกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน ปั่นงานกันจนข้ามวันข้ามคืน สนิทกันชนิดที่ว่า นอนห้องบอย 2 คนได้โดยไม่หวงเนื้อตัว บุคลิกภายนอกของไอ้บอยเป็นคนรั่วๆ กวนบาทาหน่อย บางทีก็ดูซกมก แต่สิ่งเดียวที่ทำให้มันดูดีขึ้นมาได้คือ มันแสนรู้ จะเรียกว่ามันฉลาดก็ได้อะแหละ การเรียนอยู่ในเกณฑ์ดี กิจกรรมก็เด่น มันเป็นถึงหัวหน้ารุ่นของชั้นปีเรา ดูหล่อขึ้นมาทันทีเลยใช่มั้ย เหตุผลที่มันได้รับเลือกก็คงเป็นเพราะมีความเป็นผู้นำสูง ออกไอเดียอะไรได้รวดเร็ว เหมือนสมองมันมีข้อมูลพร้อมอยู่ตลอดเวลายังไงอย่างงั้น เวลามีปัญหาเพื่อนหลายคนจึงเลือกที่จะปรึกษามันเป็นคนแรกๆ
เข้าสู่ช่วงที่ต้องจัดกิจกรรมรับน้องภาค ซึ่งจะจัดให้กับรุ่นน้องปี 2 ที่ได้แบ่งแยกภาควิชาเรียบร้อยแล้ว พวกเราที่เป็นรุ่นพี่ปี 3 จะเป็นผู้จัดกิจกรรมนี้ทั้งหมด ในการจัดงานหลายฝ่ายก็มักจะมีปัญหาติดขัดกันบ้างคนละนิดละหน่อย และในวันนั้นเองขณะที่ฝ่ายประสานงานกำลังหาเสื้อรุ่นที่จะต้องมอบให้กับรุ่นน้องในวันสุดท้ายของการเข้าค่ายรับน้อง วุ่นวายอยู่กับการ Search หาร้านในอินเทอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็น ร้านตัดเสื้อ เสื้อแจ๊คเก็ต
แต่แล้วก็ไม่ได้ร้านที่ลงตัวในเรื่องของราคา รูปแบบเนื้อผ้าและปริมาณ บอยคนดีคนเดิมเดินมาพูดแค่ว่าลองเซิทว่า รับตัดชุดยูนิฟอร์ม ดิ กูว่าพวกมึงใช้คีย์เวิร์ดผิดว่ะ เนื้อผ้าแบบนี้ร้านเล็กๆ มีให้เลือกไม่มากหรอก เราทำจำนวนเยอะด้วย ร้านแบบนี้มันจะได้ราคาที่ดีกว่านะ ทุกคนหันมองตามเสียงและเคาะนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ ในที่สุดข้อมูลก็ขึ้นมามากมาย
แล้วก็ได้อย่างที่บอยบอกจริงๆ จน “ยู” เพื่อนทอมคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “มึงเป็นกูเกิ้ลหรอวะ รู้แม่งหมดทุกอย่าง กูยังนึกไม่ออกเลยคำว่ายูนิฟอร์มเนี่ย ลึกไปอีกก” ดูเหมือนจะดีอยู่แล้วนะ ……. แต่แล้วบอยก็หันจอโทรศัพท์มือถือไปให้เพื่อนดู พร้อมกับพูดว่า ก็กูเกิ้ลไง …. “โห ไอเชี่ยบอยยยยย” ยูลั่นออกมาเสียงดัง
“ทำไมวะไอยู ถึงจะกูเกิ้ลแต่กูก็หาได้ป่ะล่ะ ว่าแต่ มึงกับไอ (หันมามองหน้าเราที่ยืนอยู่ข้างกับยูพอดี) นี่ชื่อเหมาะกันดีนะ …. ยูเลิฟมีแอนด์ไอเลิฟยู ” (บอยร้องเป็นทำนองเพลง) แล้วทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็ต่างตะโกนกันว่า “ได้กันๆๆๆๆๆ”
ตั้งแต่วันนั้นเลยเป็นจุดที่ทำให้ฉายา บอยกูเกิ้ล ขยายวงกว้างจนเรียกกันทั้งภาค เหมือนเป็นเรื่องแซวกับความรู้มากของบอย แต่จริงๆ แล้วทุกคนก็ชื่นชมในความรอบรู้ของมันอยู่ดีนั่นแหละ และที่มากกว่านั้นคือต่อมาเรากับยูก็ได้กันจริงๆ ใช่ค่ะไอกับยูเป็นแฟนกัน ….
No Comments